Η
κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος του 2008, καθώς και η έκφρασή
της στην ελληνική της ιδιαιτερότητα δεν είχε μόνο ως αποτέλεσμα αλλαγές σε
επίπεδο δημοσιονομικού και ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος. Αντίθετα, βασική της
συνέπεια ήταν μια, ηθελημένη έξωθεν, ριζική αναδιαμόρφωση του τρόπου που οι
Έλληνες και γενικά οι επονομαζόμενοι “λαοί του Νότου” βλέπουν τον κόσμο και τον εαυτό τους μέσα σε
αυτόν. Η μεγαλύτερη επιτυχία της κυρίαρχης ιδεολογίας δεν είναι ούτε η μείωση
των μισθών στα επίπεδα ασιατικών χωρών, ούτε η εναλλαγή κυβερνήσεων με ανοικτά
αντιδραστική και ακροδεξιά ατζέντα, αλλά
η καθιέρωση της πίστης, ότι η ελληνική
κρίση δεν είναι έκφανση ενός παγκόσμιου φαινομένου, αλλά μια φυσικού και ηθικού
νομοτελειακού χαρακτήρα τιμωρία για το γεγονός ότι ο προ κρίσης τρόπος ζωής μας
δεν ήταν (ηθικά) σωστός. «Ζούσαμε πέρα από τις δυνατότητές μας»...
Νίκος Μυλωνάς
